ต้นสายปลายเหตุที่ลูกไม่เอาเต้า
"คุณหมอบอกว่าเราผ่าคลอดจะทำให้น้ำนมมาช้ากว่าการคลอดด้วยวิธีธรรมชาติ บวกกับเป็นคนหัวนมสั้นอาจทำให้มีปัญหาในการให้นมลูกได้ จึงให้ใส่ Nipple Shield ระหว่างให้นมทุกครั้ง เพื่อแก้ปัญหาหัวนมสั้นไปก่อน เมื่อกลับมาบ้าน ถึงเวลาที่จะให้นม ลูกจะมีอาการหงุดหงิด ไม่ยอมดูดนม และร้องไห้ทุกครั้งที่เข้าเต้า ซึ่งตอนแรกคิดว่าเป็นเพราะลูกยังปรับตัวกับสิ่งแวดล้อมภายนอกไม่ได้ จึงไม่ได้เอะใจอะไร
แต่พอหลายวันเข้า ลูกเริ่มมีปฏิกิริยาต่อต้านเต้าที่รุนแรงขึ้น ทั้งผลักอกแม่ ส่ายหัว ร้องไห้เสียงดัง และปฏิเสธการเข้าเต้าอย่างสิ้นเชิง พอเอาเข้าเต้าได้ลูกก็จะกระชากออก เป็นอย่างนี้ทุกครั้งจนหัวนมแตกทั้งสองข้าง ตอนนั้นพยายามคิดหาสาเหตุว่าเป็นเพราะอะไร หรือว่าน้ำนมเรายังน้อยอยู่ ไม่พอให้ลูกกิน เขาจึงร้องไห้มากด้วยความหิว จึงตัดสินใจไปขอน้ำนมจากเพื่อนสนิทมาประทังให้ลูกกินไปพลางๆ ก่อน โดยใช้วิธีป้อนจากแก้วทุกครั้งหลังเข้าเต้า แต่ลูกก็กินได้น้อยมาก และสิ่งที่สังเกตได้อยู่อย่างหนึ่งคือ เมื่อใดที่เอาลูกเข้าเต้า อาการปฏิเสธเต้าของลูกก็เริ่มรุนแรงมากขึ้นทุกที คนเป็นแม่หัวใจแทบสลาย ทั้งกลัวว่าลูกจะหิว ทั้งสงสารลูกที่ร้องไห้เหมือนจะขาดใจ และทั้งเครียดที่น้ำนมตัวเองก็มีน้อยมาก ในที่สุดสิ่งที่ตามมาก็คือ น้ำหนักลูกเริ่มลดลงเรื่อยๆ จนต่ำกว่าเกณฑ์ปกติ อาการตัวเหลือง ตาเหลืองเริ่มปรากฏให้เห็น ความรู้สึก ณ ตอนนั้นสับสนไม่รู้จะทำยังไงดี จึงลองเข้าไปหาความรู้จากเว็บไซต์และเพจเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกหลายๆ แห่ง และได้รู้ว่าลูกน่าจะมีอาการติดจุกนั่นเอง"