จากการทำงานเป็นจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่น
หมอพบว่าหลายๆครอบครัว มีรูปแบบการเลี้ยงดูที่เป็นปัญหาคล้ายๆกัน
ตอนลูกเป็นเด็ก ลูกจำเป็นต้องได้รับการ “ควบคุม”
เพื่อฝึกให้เขาเป็นคนอดทน และเรียนรู้ในการอยู่ร่วมกับคนอื่นเป็นภายใต้กฎระเบียบ
....พ่อแม่กลับปล่อย “อิสระ” ตามใจอย่างไร้ขอบเขต โดยไม่ได้ฝึกระเบียบวินัย
เมื่อลูกเข้าสู่วัยรุ่น ลูกแสวงหาความเป็น ”อิสระ”
และพัฒนาความเป็นตัวของตัวเองตามวัยของเขา
...พ่อแม่กลับต้องการจะ“ควบคุม” ลูก (เอาตอนนี้?)
ที่ต้องมาควบคุมตอนนี้ เพราะว่า
ลูกไม่อยู่ในกฎระเบียบ ไม่เชื่อฟัง ไม่รับผิดชอบ อย่างที่พ่อแม่หวังไว้
ซึ่งเป็นผลพวงจากการเลี้ยงดูในวัยเด็กที่ไม่ได้รับการฝึกมาก่อน
พ่อแม่มักมีแนวคิดว่า ตอนเล็กๆยังไม่ต้องให้ทำอะไรมาก ยังเด็กอยู่จะไปเอาอะไร
หรือคิดว่าเมื่อโตขึ้น เด็กน่าจะเข้าใจ มีความเป็นผู้ใหญ่ได้เอง
มารู้ตัวอีกทีตอนลูกเข้าวัยรุ่น การจะมาปรับเปลี่ยนอะไรลูกในช่วงนี้ จึงเป็นเรื่องที่ยากมากๆ
พ่อแม่จึงเป็นทุกข์กับความคาดหวังที่ไม่สมหวัง
และนำลูกมาพบแพทย์ ด้วยเรื่องปัญหาอารมณ์ขี้หงุดหงิด
เอาแต่ใจ ขาดความรับผิดชอบและไม่กระตือรือร้น
...การเลี้ยงดูที่ย้อนแย้งของพ่อแม่
จึงเป็นที่มาของปัญหาพฤติกรรมในวัยรุ่นนี่แหละครับ