พ่อแม่ที่สมบูรณ์แบบ‬

พ่อแม่ทุกคนอยากเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด บางคนบอกว่า "ดีที่สุด" คือ "ทำให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ"เป็นแบบนั้นหรือไม่ลองมาฟังเรื่องราวของสองครอบครัว

     ครอบครัวแรก ครอบครัวของเรียวตะ

เรียวตะ เป็นพ่อของ เคตะ ลูกชายอายุหกขวบ เรียวตะมีอาชีพที่มีเกียรติและมั่นคง เป็นคนที่ทุกอย่างต้องดีที่สุด ชีวิตเต็มไปด้วยการวางแผน เมื่อวันหนึ่งเขามีลูกชาย ก็ตั้งใจว่าลูกชายต้องเป็นทุกอย่างตามที่เขาคาดหวัง

ตั้งแต่เรียนในโรงเรียนที่ดีที่สุด เขาให้ลูกเรียนเปียโน อาหารการกิน การนอน 
ทุกอย่างเป็นระเบียบแบบแผน เรียวตะพยายามใช้เวลากับลูก แต่เวลาที่ใช้ด้วยกันมักหมดไปกับการสอนและบอกลูกว่า ลูกต้องทำอะไร อย่างไรจึงจะดีทำแบบไหนพ่อถึงจะรัก

แต่ชีวิตที่มีระเบียบแบบแผนมากๆ ก็ทำให้อึดอัดเคตะกลายเป็นเด็กที่พยายามทำตัวตามแบบที่พ่อต้องการ ความสุขของเคตะ ขึ้นอยู่กับความพอใจของพ่อ ครอบครัวของเรียวตะ แตกต่างกับ ครอบครัวของยูได เหมือนฟ้ากับเหว

     ครอบครัวที่สอง ครอบครัวของยูได

ยูไดเป็นพ่อของลูกชาย เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ธรรมดาๆครอบครัวหนึ่ง ไม่ได้ร่ำรวย ยูไดเป็นคนสบายๆ ง่ายๆ สนุกสนาน ไม่มีพิธีรีตอง ชอบเล่นคลุกคลีตีโมง และมีเวลาเต็มที่ให้ลูก

ลูกชายของยูไดอาจจะเล่นเปียโนไม่เป็น เรียนไม่เก่งเท่าไหร่ แต่มีเวลาเล่นสนุกแบบที่เด็กๆควรจะเป็น ความสุขของลูกชายยูได ไม่ต้องขึ้นกับความพอใจของพ่อ หรือใครๆ

เรียวตะและยูได เป็นคุณพ่อของสองครอบครัว ซึ่งเป็นตัวละครในหนังเรื่อง Like father, like son โชคชะตาทำให้ทั้งสองครอบครัวต้องมาเกี่ยวข้องกันด้วยสาเหตุบางอย่าง หมอคงไม่ได้เฉลยว่า เพราะอะไร สองครอบครัวถึงต้องมาเกี่ยวข้องกัน อยากให้ไปดูในหนังเอง    

ในหนังมีอยู่ตอนหนึ่ง ที่สองครอบครัวไปเที่ยวพร้อมกันที่สนามเด็กเล่น เด็กๆไปเล่นกันอย่างสนุกสนาน เรียวตะเลือกที่จะนั่งดูห่างๆ ส่วนยูไดลงไปวิ่งเล่นหกคะเมนตีลังกากับเด็กๆ สักพัก ยูไดเข้ามานั่งพักตรงเก้าอี้ที่เรียวตะนั่งอยู่ เขาพูดกับเรียวตะว่า

ยูได: "คุณน่าจะลองไปเล่นกับเด็กๆบ้าง มีเวลาเล่นสนุกกับเขา"

เรียวตะ: "ทุกครอบครัวไม่เหมือนกัน ผมเลี้ยงลูกผมมาอย่างให้เค้าพึ่งพาตัวเองได้"

ยูได: "ถ้ามันเป็นวิธีเลี้ยงลูกของคุณ ผมก็คงเถียงไม่ได้ แต่เวลาที่เราเสียไปกับการเล่นกับลูกนั้นมันคุ้มค่า"

เรียวตะ: "แต่ผมก็มีงานของผมที่ต้องทำ"

ยูได: "แต่คุณรู้มั้ยว่า ไม่มีใครจะมาทำหน้าที่พ่อแทนที่คุณได้"

การได้เห็นอีกครอบครัวหนึ่งที่แม้ว่าจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ทำให้เรียวตะค่อยๆ คิดพิจารณาถึงตัวเอง หนังเดินทางไปถึงจุดที่เรียวตะเข้าใจว่า ความสุขของลูกนั้น ไม่ได้เกิดจาก โรงเรียนที่ดีที่สุด เปียโนราคาแพง เสื้อผ้าสวยๆ หรือ อาหารดีๆ แต่ลูกจะมีความสุขที่สุดเมื่อได้ใช้เวลาอยู่กับพ่อแม่ คนที่เขารักที่สุด เพราะไม่มีอะไร หรือ ใคร ที่ทดแทนพ่อแม่ได้สำหรับลูก

‪#‎หมอมินบานเย็น‬