เนื่องจากปัจจุบันนี้อะไร อะไรก็เปลี่ยน ความเป็นอยู่ของคนดีขึ้น สะดวกสบายขึ้น จะเห็นได้ว่าคนมักจะอยู่กับเทคโนโลยีมากกว่าอยู่กับครอบครัว พ่อแม่หลายคนเริ่มปวดหัวกับลูกหลานที่สอนไม่เชื่อพูดไม่ฟังจนมองว่าการเลี้ยงลูกสมัยนี้เป็นเรื่องยาก ไม่ง่ายเหมือนสมัยก่อน ทว่าหากลองทำความเข้าใจกับธรรมชาติเด็กเสียใหม่จากคำแนะนำของแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ อาจพบหนทางที่เลี้ยงลูกได้อย่างมีความสุข ทำให้ลูกเติบโตไปมีคุณภาพและศักยภาพที่ควรจะมี 

    เลี้ยงลูกให้ติดดิน

การเลี้ยงลูกให้ติดดิน เป็นการเลี้ยงลูกตามวิถีธรรมชาติ นั่นคือ การพาลูกไปสัมผัสกับธรรมชาติ นอกจากจะทำให้สุขภาพดีแล้ว ยังสร้างภูมิต้านทานให้ตื่นตัวขึ้นอีกด้วย สุขภาพใจก็อ่อนโยนมากขึ้น คุณพ่อคุณแม่ยุคใหม่ควรใส่ใจ การเลี้ยงลูกให้สัมผัสธรรมชาติ ผ่านการออกกำลังกาย การผ่อนคลายจิตใจ การรับประทานอาหาร และการใช้ชีวิตให้ใกล้เคียงกับธรรมชาติมากที่สุด ไม่ฟุ้งเฟ้อ หรือ บูชาวัตถุนิยมมากเกินไป

การเลี้ยงลูกยุคใหม่ พ่อแม่ต้องใช้สติให้มากกว่าสมัยก่อน ซึ่งบางครั้งสภาพสังคมอาจทำให้พ่อแม่ขาดสติ และใช้เงินกับงานเป็นตัวตั้ง พ่อแม่จึงเอาลูกไม่อยู่ ทำให้การเลี้ยงลูกกลายเป็นการเลี้ยงแบบแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ด้วยการตามใจ เพื่อให้ผ่านๆ ไป เด็กจึงขาดทิศทางในการคิด อยู่กับความสุขเกินจริง

ยกตัวอย่างที่พบเห็น “สมมติว่าลูกกำลังอ่านหนังสืออยู่ เห็นคุณพ่อกวาดบ้าน จึงลุกขึ้นมาช่วย แต่แม่กลับบอกว่า ไม่ต้องลูก อ่านหนังสือไปเถอะ ตรงนี้ถือว่าคุณแม่กำลังเลี้ยงลูกให้ขาดจิตอาสา ซึ่งจำเป็นอย่างยิ่งที่ทุกบ้านจะต้องให้ความสำคัญ โดยเน้นความรู้ กับทุนชีวิตให้ควบคู่กัน รวมทั้งการได้คุยกับลูก ให้แง่คิด ชวนลูกคิด นั่นจะช่วยให้เด็กฉลาดคิด และฉลาดใช้ชีวิตบนพื้นฐานของคุณธรรม นำไปสู่การครองชีวิตในสังคมที่ซับซ้อนได้อย่างเข้มแข็ง มีความสุข และเอาตัวรอดเป็น พร้อมกับเผชิญกับปัญหาต่างๆ ได้เป็นอย่างดี” 

การเลี้ยงลูกตามธรรมชาติเป็นการเลี้ยงดูแบบไม่ปรุงแต่ง ง่ายๆ ไม่ยุ่งยาก ซึ่งธรรมชาติเป็นสิ่งที่มีอยู่แล้ว แต่เราสามารถนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ได้ และยังทำให้เด็กรู้จักคุณค่ามีความคิดสร้างสรรค์ ซึ่งธรรมชาติจะสอนสิ่งต่างๆ ให้กับเด็กได้มากมาย แต่ก็ต้องเริ่มจากพ่อแม่เป็นหลัก “ให้ลูกรู้ว่าพ่อแม่ คือ ผู้บังเกิดเกล้า ไม่ใช่ เป็นลูกบังเกิดเกล้าเหมือนอย่างที่พ่อแม่ยุคใหม่หลายคนกำลังหลอมให้เป็น เด็กจึงขาดน้ำใจ ไม่เกรงใจคน เพราะเน้นไปที่ปัญญาของลูกเป็นหลัก จนลืมส่วนสำคัญของคุณธรรมที่เป็นต้นทุนของชีวิตไป”