เด็กในวัย 2-3 ปี ตามพัฒนาการเป็นช่วงพัฒนาความเป็นตัวของตัวเอง เด็กวัยนี้จึงดื้อ ต่อต้านเป็นพิเศษ
ส่วนเด็กในวัย 3-5 ปี ตามพัฒนาการเป็นช่วงพัฒนาความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ เล่นตามจินตนาการ
การออกคำสั่งในวัยนี้ให้ได้ผล มีข้อที่ควรคำนึงถึง คือ
พัฒนาการด้านภาษาของเด็กยังไม่สมบูรณ์พอที่จะเข้าใจภาษาพูดที่พ่อแม่พูดได้ทั้งหมด เด็กจะเข้าใจคำสั่งที่ชัดเจนขึ้นต้องอาศัยภาษากายที่ชัดเจนของพ่อแม่ ดังนั้นเมื่อออกคำสั่ง พ่อแม่ต้องแสดงท่าที สีหน้า น้ำเสียงที่ดูหนักแน่น ชัดเจน ร่วมกับใช้ภาษาพูดที่สั้นๆ กระชับ ตรงไปตรงมา
การออกคำสั่ง ไม่ควรเปิดช่องให้เด็กปฏิเสธ เช่น
“ลูกจะกินข้าวไหม”
“หยุดเล่นก่อนได้ไหมลูก”
หลีกเลี่ยงการบังคับหรือออกคำสั่งตรงๆกับเด็ก แต่ใช้วิธีบอกเด็กว่าเขามีทางเลือกอะไรบ้าง
โดยทางเลือกทั้งสองทางนั้น เป็นทางเลือกที่พ่อแม่กำหนดขึ้น เช่น หากต้องการให้เด็กกินข้าว แทนที่จะสั่งให้เด็กกินข้าวตรงๆ อาจพูดว่า
“ได้เวลาทำกินข้าวแล้ว ลูกจะกินไข่เจียวหรือไก่ทอดดีจ๊ะ”
เวลาตักเตือน ถ้าเป็นไปได้ ควรเลี่ยงคำว่า "อย่า! ไม่! ห้าม!" แต่ควรบอกไปว่าพฤติกรรมเชิงบวกที่ควรทำคืออะไร เช่น
"เดินเบาๆนะจ๊ะ" แทนการบอกว่า "อย่าเดินเสียงดัง"
“วาดรูปบนกระดาษตรงนี้สิลูก” แทนการบอกว่า "ห้ามวาดรูปบนผนังบ้านนะ"
จะทำให้เด็กมีแรงต้านลดลง เพราะรู้สึกว่าไม่ถูกบังคับ ไม่โดนปิดกั้นการกระทำ และเป็นการมองมุมบวกมากกว่าที่จะคอยจับผิดพฤติกรรมที่ไม่ดี ซึ่งทำให้ทั้งเด็กและพ่อแม่รู้สึกแย่ได้ยกเว้นหากเป็นเรื่องสำคัญที่พ่อแม่ต้องการเน้นย้ำ สามารถใช้คำพูดเหล่านี้ย้ำได้ เช่น
“ห้ามเล่นมีดเด็ดขาดนะลูก”
“ลูกห้ามไปไหนกับคนที่ไม่รู้จักนะ
แต่ถ้าพ่อแม่พูด "อย่า! ไม่! ห้าม!" บ่อยเกินไป จนเด็กรู้สึกว่าทำอะไรก็โดน ""อย่า! ไม่! ห้าม!" อยู่เรื่อยเด็กจะเริ่มสงสัยตัวเอง ว่าเขาคงเป็นคนไม่ได้เรื่อง เพราะทำอะไรก็ไม่ดีโดนห้ามตลอดจะมีผลต่อความเชื่อมั่นในตัวเองของเด็กในอนาคตได้กลายเป็นคนไม่มั่นใจ กลัวผิดและไม่กล้าที่จะคิดริเริ่มอะไรใหม่ๆ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
